Η γυναίκα με τα μούσια που έγινε σελέμπριτι τον 17ο αιώνα Πηγή: www.lifo.gr

Tην περασμένη εβδομάδα η Wellcome Collection του Λονδίνου απέκτησε μία ελαιογραφία που απεικονίζει την Barbara van Beck, μία επιχειρηματία και διεθνή celebrity του 17ου αιώνα. Η ιδιαιτερότητα της προσωπογραφίας αυτή όμως δεν έγκειται σε κάποια ιδιαίτερη τεχνική ή την σπουδαιότητα του ζωγράφου που την φιλοτέχνησε (μάλιστα ο καλλιτέχνης είναι άγνωστος) αλλά στα σπάνια χαρακτηριστικά της γυναίκας που ποζάρει με αξιοπρέπεια ντυμένη με την τελευταία λέξη της μόδας της καλής κοινωνίας. Η van Beck έπασχε από το σύνδρομο του Άμπρας και το πρόσωπο της ήταν τελείως καλυμμένο από τρίχες. Σκεπτόμενοι με τα σημερινά ιδεώδη ομορφιάς και λαμβάνοντας επίσης υπόψιν τον συντηρητισμό και την επιφυλακτικότητα απέναντι σε κάτι τόσο παράξενο θα καταλήγαμε εύκολα στο συμπέρασμα πως η ζωή της μάλλον θα ήταν μία κόλαση.

Ωστόσο το πραγματικά εντυπωσιακό είναι πως η γυναίκα αυτή κατόρθωσε να μετατρέψει τον τόσο κακό γενετικό λαχνό που της κλήρωσε η ζωή σε διεθνή φήμη και μία πλούσια ζωή. Είναι ντυμένη με την τελευταία λέξη της μόδας, τα φορέματα της φαίνεται πως είναι ραμμένα από πανάκριβα υφάσματα όπως μετάξι και τονίζουν την χάρη και την θηλυκότητα της. Σε καμία πόζα δεν προδίδεται τυχόν πρόθεση του καλλιτέχνη να την λοιδωρήσει. Η Barbara van Beck γεννήθηκε 1629 στην Βαυαρία της Γερμανίας και παρότι οι γονείς της εκμεταλλεύθηκαν την ιδιαίτερη κατάσταση της κόρης τους ώστε να βγάλουν χρήματα, είχαν την προνοητικότητα να της παρέχουν μια πολύ καλή εκπαίδευση, γεγονός που της επέτρεψε να μην αναγκαστεί ποτέ να παρελαύνει μαζί με νάνους και άλλους δύσμορφους ατυχείς σε freak shows. Κατά την 30ετή περίπου σταδιοδρομία της η γυναίκα με το δασύτριχο πρόσωπο ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη ζώντας τόσο βασιλικές αυλές στην Γαλλία και την Ιταλία, έπαιζε μουσική και είχε μάθει πολλές γλώσσες. Χαρακτικό του R. Gaywood, 17ος αιώνας. Ο τίτλος του είναι «Barbara Vanbeck, μία πάρα πολύ τριχωτή γυναίκα.» Χαρακτικό του R. Gaywood, 17ος αιώνας. Ο τίτλος του είναι «Barbara Vanbeck, μία πάρα πολύ τριχωτή γυναίκα.» Όταν το 1657 συναντήθηκε στο Λονδίνο με τον Άγγλο συγγραφέα John Evelyn ήταν σαφές πως δεν ήταν η πρώτη φορά που επισκεπτόταν την αγγλική πρωτεύσουσα. Ο Evelyn την περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια: «Τα φρύδια της ήταν χτενισμένα προς τα επάνω, και το μέτωπο της ήταν καλυμμένο από τρίχες τόσο πλούσιες και κανονικές όσο τα μαλλιά που φυτρώνουν στο κεφάλι κάθε γυναίκας, με περιποιημένη κόμμωση.

Είχε μία πολύ μακριά μπούκλα σε κάθε αυτί και μία πλούσια γενειάδα, μουστάκια με μακριές μπούκλες που φύονταν από τους ρώθωνες της και έμοιαζε με τα Ισλανδικά σκυλιά, το χρώμα των τριχών ήταν ανοιχτό καστανό, και ήταν λεπτές σαν λινάρι.» Άλλοι σύγχρονοι του που μιλάνε για την Barbara δηλώνουν πως είχαν «βεβαιωθεί ότι πρόκειται για γυναίκα.» Οι αναφορές αυτές αποκαλύπτουν πως πιθανά μέρος της παράστασης της περιλάμβανε και κάποια επίδειξη του σώματος της ώστε να πείθεται το κοινό για το φύλο της. Τα ξεχασμένα freakshows στα τσίρκο της Αμερικής 5.10.2017 Τα ξεχασμένα freakshows στα τσίρκο της Αμερικής Παρά τις όποιες αμφιβολίες είχαν διατυπωθεί, η εξωτερική της εμφάνιση κατάπως φαίνεται δεν της στέρησε την προσωπική ευτυχία. Παντρεύτηκε έναν Ολλανδό, τον Johan Michael van Beck, ο οποίος αργότερα έγινε και μάνατζερ της. Οι κακές γλώσσες έλεγαν πως ο μοναδικός λόγος που την παντρεύτηκε ήταν για να πλουτίσει από τις εμφανίσεις της συζύγου του, ωστόσο το ζευγάρι προφανώς είχε ολοκληρωμένες επαφές και απέκτησε ένα παιδί το οποίο ευτυχώς δεν κληρονόμησε το σύνδρομο της μητέρας του. Η Barbara van Beck σε κάποιες περιπτώσεις αναφερόταν ως Barbara Urselin. Κατά πάσα πιθανότητα το προσωνύμιο αυτό προερχόταν από την λατινική λέξη ursa, που σημαίνει θηλυκή αρκούδα. Η Barbara van Beck σε κάποιες περιπτώσεις αναφερόταν ως Barbara Urselin. Κατά πάσα πιθανότητα το προσωνύμιο αυτό προερχόταν από την λατινική λέξη ursa, που σημαίνει θηλυκή αρκούδα. Όποια πορτραίτα της van Beck υπάρχουν την απεικονίζουν πάντα ως μέλος της υψηλής κοινωνίας. Είναι ντυμένη με την τελευταία λέξη της μόδας, τα φορέματα της φαίνεται πως είναι ραμμένα από πανάκριβα υφάσματα όπως μετάξι και τονίζουν την χάρη και την θηλυκότητα της. Σε καμία πόζα δεν προδίδεται τυχόν πρόθεση του καλλιτέχνη να την λοιδωρήσει. Μάλιστα είναι σαφές πως στην πρόσφατα αποκτηθείσα ελαιογραφία από την συλλογή Wellcome καθιστά ακόμα πιο σαφές ότι δεν πρόκειται για μία γυναίκα του περιθωρίου που οι σύγχρονοι της αντιμετώπιζαν ως τέρας της φύσεως. Η Angela McShane, εκπρόσωπος της συλλογής σε μία συνέντευξη της στην αγγλική εφημερίδα Guaridan λέει πως «Πρόκειται για έναν υπέροχα εκτελεσμένο πίνακα ατόμου που χαίρει υψηλής κοινωνικής θέσης. Δεν απαθανατίζεται ως τέρας όπως θα την περιέγραφαν οι Βικτωριανοί για παράδειγμα, αλλά ως γυναίκα με μεγάλη αυταξία και επιβλητική παρουσία, ζωγραφισμένη σε μία εποχή όπου την έβλεπαν όπως και ο Evelyn, ως θαυμαστή, ένα θαύμα της φύσης.» Δυστυχώς μετά την καταγεγραμμένη συνάντηση της με τον Evelyn στο Λονδίνο τα ίχνη της χάνονται και δεν υπάρχουν στοιχεία σχετικά με το που έζησε στην υπόλοιπη ζωή της, ούτε πότε και από τι πέθανε. Ίσως μετά την έκθεση του πορτραίτου της στη Wellcome Collection, μετά τις απαραίτητες εργασίες συντήρησης, να ανανεώσει το ενδιαφέρον για το πρόσωπο της και οι ιστορικοί να αναζήτησουν περισσότερες πληροφορίες για την ιδιαίτερη αυτή κυρία. Χαλκογραφία του 17ου αιώνα που απεικονίζει την Barbara σε ηλικία 27 ετών και αναφέρει την ημερομηνία και τον τόπο γέννησης της, καθώς και τα ονόματα των γονιών της. Χαλκογραφία του 17ου αιώνα που απεικονίζει την Barbara σε ηλικία 27 ετών και αναφέρει την ημερομηνία και τον τόπο γέννησης της, καθώς και τα ονόματα των γονιών της.

Πηγή: www.lifo.gr

ΤΡΟΜΟΣ ΣΤΟ ΡΙΟ: Άνδρας «ζόμπι» σε κατάσταση παράνοιας εισέβαλε σε νοσοκομείο!

 

Την στιγμή που ένας άνθρωπος με μια ανοιχτή πληγή στο πρόσωπο και σε κατάσταση παράνοιας τρομοκρατούσε τους εργαζομένους σε νοσοκομείο του Ρίο στην Βραζιλία, κατέγραψε κάμερα.

Το βίντεο που τράβηξε το προσωπικό του Νοσοκομείου Miguel Couto στο Ρίο της Βραζιλίας, δείχνει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γιατροί και οι νοσηλευτές. Ο άνδρας που είχε πυροβοληθεί στο πρόσωπο εισέβαλε στο νοσοκομείο κάνοντας σαν να είχε δαιμονιστεί και δεν σταμάταγε να ουρλιάζει.

Τα μάτια του είχαν διασταλεί ενώ φαίνεται να προσπαθεί να εξηγήσει τον τραυματισμό του με μια φρικτή φωνή.

Το τρομοκρατημένο προσωπικό του νοσοκομείου ήταν πολύ φοβισμένο για να προσεγγίσουν τον ασθενή και δείχνουν τους γιατρούς και τις νοσοκόμες να προσπαθούν να κρατήσουν μια απόσταση ασφαλείας με μια καρέκλα.

Το βίντεο δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο με τον τίτλο: «Η χαρά της εργασίας στο Νοσοκομείο Miguel Couto στο Ρίο»

Είναι άγνωστο αν ο τραυματισμένος άνδρας νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο, ή πόσο άσχημα ήταν τα τραύματά του.

Άνδρας που ήταν κλινικά νεκρός για μία ώρα αποκαλύπτει όσα είδε

O καθηγητής Gary Wood ήταν 18 ετών όταν εκείνος και η αδελφή του είχαν ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα. Ο Δρ. Wood και η τότε μόλις 16 ετών αδελφή του, Sue, επέστρεφαν σπίτι με το αυτοκίνητο όταν συγκρούστηκαν με ένα παράνομα σταθμευμένο όχημα.

Η μικρότερη αδελφή του κ. Wood κατάφερε να σταθεί σώα και αβλαβής από τη σφοδρή σύγκρουση, σε αντίθεση με τον Gary ο οποίος υπέστη πολλαπλά και σοβαρά τραύματα, στον λάρυγγα, τις φωνητικές του χορδές, τη μύτη του και σε πολλά οστά του σώματός του.

Το πλήρωμα που έφτασε στο σημείο του σοκαριστικού ατυχήματος ανακοίνωσε πως ο κ. Wood ήταν νεκρός. Ωστόσο, ο νέος «αναστήθηκε» και μετά από 50 χρόνια περιγράφει όσα θυμάται από εκείνη τη μοιραία ημέρα.

Ο Δρ. Wood υποστηρίζει πως ενώ ήταν κλινικά νεκρός βρέθηκε στον παράδεισο. Ο ίδιος είπε χαρακτηριστικά: «Το να πεθαίνεις είναι σαν απλά να βγάζεις τα ρούχα σου και να τα πετάς σε μία γωνιά. Βγήκα έξω από το σώμα μου, αυτή την επίγεια στολή, και τότε ανυψώθηκα από την οροφή του αυτοκινήτου μου και όλη η ζωή πέρασε μπροστά μου μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα».

«Τότε βρέθηκε μέσα σε ένα μεγάλο σύννεφο που άρχισε να στροβιλίζεται κι γινόταν ολοένα και φωτεινότερο» προσέθεσε και περιέγραψε τον Παράδεισο ως μία απέραστη έκταση ειρήνης, γαλήνης και ηρεμίας.

«Στη συνέχεια το σύννεφο άνοιξε και είδα και είδα έναν τεράστιο να αιωρείται στο διάστημα και υπέθεσε ότι είναι αυτό που στην Αγία Γραφή αναφέρεται ως «παράδεισος»».

Ο Δρ. Wood έχει γράψει αρκετά βιβλία για την εμπειρία την οποία ισχυρίζεται πως έζησε και κατά την οποία – σύμφωνα με τα λεγόμενά του – συναντήθηκε με έναν άγγελο, ο οποίος ήταν τουλάχιστον 21 μέτρα πιο ψηλός κι οποίος στεκόταν μπροστά από κάποιες πύλες που το πλάτος τους εκτεινόταν περίπου σε 500 μίλια». Μιλώντας για τον άγγελο είπε επίσης: «Κρατούσε ένα μεγάλο χρυσό σπαθί και είχε σγουρά μαλλιά. Πίσω από τις πύλες, στο εσωτερικό της πόλης βρισκόταν ένας άλλος άγγελος που κρατούσε κάποια βιβλία. Oι δύο τους συνομίλησαν για λίγο μεταξύ τους και μετά μου επέτρεψαν να μπω στην πόλη».

Τότε ισχυρίζεται ότι ξεναγήθηκε στον παράδεισο από τον φίλο του. Ο Δρ. Wood είπε: «Εκεί συνάντησα τον καλύτερο φίλο μου που είχε σκοτωθεί όταν πήγαινε λύκειο από ένα χλοοκοπτικό μηχάνημα. Ο φίλος μου με ξενάγησε σε ένα υπέροχο μέρος που το αποκαλούν «παράδεισο».

«Περίπου 500 χιλιόμετρα μακριά από την αίθουσα που βρίσκεται ο θρόνος του Θεού, ο φίλος μου με πήγε σε μία αίθουσα που ονομάζεται «Αζήτητες ευλογίες». Όταν άνοιξα την πόρτα προς μεγάλη μου έκπληξη είδα ότι κάποια πόδια, αληθινά πόδια κρέμονταν από τους τοίχους. Κάθε μέρος της ανατομίας ενός ανθρώπου υπήρχε σε εκείνο το δωμάτιο και τότε ρώτησα ποια είναι η χρήση αυτού του δωματίου. » Ο Θεός πρέπει να έχει ανταλλακτικά μέλη όταν πρόκειται να κάνει ένα θαύμα», μου απάντησε ο φίλος μου.

Ο Δρ. Wood που πλέον έχει γίνει ιερέας, είπε επίσης ότι γνωρίστηκε με τον Ιησού. «Στάλθηκα πίσω για να πω στους ανθρώπους ότι ο παράδεισος υπάρχει στα αλήθεια. Ο σκοπός του κάθε ανθρώπου είναι μοναδικός στη Γη. Ο Ιησούς μου είπε ότι πρέπει να στείλω ένα συγκεκριμένο μήνυμα – ότι οι άνθρωποι πρέπει να διαφυλάσσουν το πνεύμα τους και να προσεύχονται.

Όπως αναφέρει, μετά από όσα έζησε, επέστρεψε στη Γη και είδε την μικρή του αδελφή να ουρλιάζει ελπίζοντας ότι ο Gary θα καταφέρει να παραμείνει στη ζωή.

Πηγές: Daily Express, huffingtonpost.gr

Η σπηλιά του Νταβέλη – Η μυστηριώδης διάσταση: Μύθοι, θρύλοι, φήμες και πραγματικότητα

Παράξενα φώτα, σκιές, φωνές, έντονο μαγνητικό πεδίο είναι κάποια απ’τα περιστατικά που έχουν καταγραφεί ή ειπωθεί για τη Σπηλιά του Νταβέλη στην Πεντέλη, το μυστήριο όμως παραμένει και κανείς μέχρι και σήμερα δεν γνωρίζει τι ακριβώς συμβαίνει στο συγκεκριμένο μέρος…

Η… μυστηριώδης διάσταση όσον αφορά τη σπηλιά του Νταβέλη άρχισε να δίνεται από τα τέλη της δεκαετίας του ’60

Ένα από τα αγαπημένα θέματα όσων ασχολούνται με τα μυστηριώδη και ανεξήγητα φαινόμενα είναι η Πεντέλη. Και ένα από τα πιο… must μέρη για όλους τους λάτρεις του άγνωστου είναι η σπηλιά του Νταβέλη, που βρίσκεται στο Πεντελικό Όρος.

Υπάρχουν δεκάδες άρθρα στο διαδίκτυο γι’ αυτό το θέμα. Θα προσπαθήσουμε να προσθέσουμε και νέα στοιχεία, μαζί βέβαια με τα ήδη γνωστά, αλλά απολύτως απαραίτητα.

Λίγα λόγια για την Πεντέλη…

Η Πεντέλη (Πεντελικό Όρος) είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Αττικής, μετά την Πάρνηθα. Στην αρχαιότητα ονομαζόταν και Βριλησσός ή Βριληττό. Ψηλότερη κορυφή της είναι το Πυργάρι ή Πέργαρι, στα 1.109μ. Φημίζεται για τα μάρμαρά της, από τα οποία κατασκευάστηκαν όλα τα μνημεία της Ακρόπολης, και για τα πολλά πεύκα της.

…Και λίγα λόγια για τον Νταβέλη

Ο Χρήστος Νταβέλης (πραγματικό επώνυμο Νάτσιος) γεννήθηκε περίπου το 1832 στο Στείρι Βοιωτίας. Σε ηλικία 15 ετών εργαζόταν ως γαλακτοπώλης και υπηρέτης στη Μονή Πεντέλης. Σύντομα, πέρασε στην παρανομία και εντάχθηκε στη συμμορία που έδρασε στην Αττική, την Εύβοια, τη Βοιωτία και τη Φθιώτιδα. Η «δράση» του κορυφώθηκε το 1855, με την απαγωγή του Γάλλου λοχαγού Μπερτό.

Το γεγονός αυτό προκάλεσε διπλωματικό επεισόδιο και αναταραχή στους κόλπους της κυβέρνησης, που έδωσε στον Νταβέλη το υπέρογκο, τότε, ποσό των 30.000 δρχ. σε χρυσό για να απελευθερωθεί ο Μπερτό.

Σκοτώθηκε σε συμπλοκή με απόσπασμα της Χωροφυλακής το 1856, κοντά στο χωριό Ζεμενό της Βοιωτίας. Επικεφαλής του αποσπάσματος ήταν ο αδελφικός του φίλος και πρώην πρωτοπαλίκαρό του, Ιωάννης Μέγας, ο οποίος εγκατέλειψε τη συμμορία και εντάχθηκε στη Χωροφυλακή, μετά από αντιπαράθεση με τον Νταβέλη για… τα μάτια της Ιταλίδας κόμισσας Λουίζας Μπανκόλι. Αυτά σύμφωνα με τον θρύλο…

Η σπηλιά του Νταβέλη – Πραγματικά στοιχεία, μύθοι, θρύλοι και φήμες

 

Η λεγόμενη σπηλιά του Νταβέλη βρίσκεται στο ΝΔ τμήμα της Πεντέλης, σε υψόμετρο 720μ. Πήρε το όνομά της από τον φοβερό λήσταρχο (υπάρχουν ωστόσο κάποιοι που θεωρούν ότι ο Νταβέλης αγνοούσε ακόμα και την ύπαρξη της σπηλιάς). Στην αρχαιότητα υπήρξε ιερό του θεού Πάνα, ενώ στα βυζαντινά χρόνια υπήρξε ερημητήριο ασκητών, στους οποίους οφείλει και το παλαιότερο όνομά της «Σπήλαιον των Αμώμων». Λέγεται ότι κάποιοι από τους ασκητές αυτούς έζησαν ως το τέλος της ζωής τους στα βάθη της σπηλιάς.

Η είσοδός της είναι εντυπωσιακή. Στα δεξιά της βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Νικολάου με τοιχογραφίες πρωτότυπης τεχνογραφίας (13ος αι.) και το ασκητήριο του Αγίου Σπυρίδωνα με μεταβυζαντινά έργα. Τα δύο αυτά μνημεία υπέστησαν ρηγματώσεις από τα έργα του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας που έγιναν στην περιοχή τις δεκαετίες του 1970 και 1980 (θα αναφερθούμε εκτενώς παρακάτω). Ζημιές είχε υποστεί και το εσωτερικό του σπηλαίου. Ωστόσο, οι εκκλησίες σήμερα έχουν υποστυλωθεί και συντηρηθεί, ενώ οι τοιχογραφίες τους εκτίθενται στο Βυζαντινό Μουσείο της Αθήνας.

Η… άλλη διάσταση στη σπηλιά του Νταβέλη άρχισε να δίνεται από τα τέλη της δεκαετίας του ’60. Την περίοδο της επταετίας, οι δικτάτορες προσπάθησαν να μετατρέψουν το αρχαίο λατομείο σε κεντρικό στρατηγείο διοίκησης των επιχειρήσεων. Ξεκίνησαν έτσι κάποια έργα (τσιμεντένιες κατασκευές) εξωτερικά της σπηλιάς, τα οποία όμως δεν ολοκληρώθηκαν λόγω της πτώσης της χούντας.

Το 1977 ξεκίνησαν νέα έργα από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Έγινε προσπάθεια τα έργα αυτά να μείνουν κρυφά. Μετά όμως από ένα αποκαλυπτικό δημοσίευμα του «Ταχυδρόμου» στις 6/10/1977, το ΓΕΣ αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι ο στρατός είχε ξεκινήσει άκρως απόρρητα έργα στη σπηλιά του Νταβέλη! Όπως είναι φυσικό, οι φήμες άρχισαν να οργιάζουν. Ιδιαίτερα καθώς η περιοχή κηρύχθηκε στρατιωτική και φρουρούνταν.

Άρχισαν να διατυπώνονται εικασίες για το ποιος κρύβεται πραγματικά πίσω από τα έργα και τι τελικά γίνεται στην περιβόητη σπηλιά. Το ΝΑΤΟ, οι Αμερικάνοι (υπήρχε και η γειτονική βάση της Νέας Μάκρης εκείνη την εποχή), διάφορες μυστικές υπηρεσίες ήταν οι πρώτοι… στη λίστα των υπόπτων. Κάποιοι άλλοι ισχυρίζονταν ότι στην περιοχή θα κατασκευαστεί βάση πυραύλων ή κέντρο επικοινωνιών της Πολεμικής Αεροπορίας. Γιατί όμως επιλέχθηκε η συγκεκριμένη σπηλιά και πώς παρακάμφθηκαν οι αντιδράσεις των αρχαιολόγων; Πρέπει προφανώς να υπήρχε κάποιος πολύ σοβαρός λόγος για να συμβεί αυτό. Ίσως η περιοχή να έχει κάποιες ιδιότητες που την κάνουν «ξεχωριστή»…

Στη σπηλιά προκλήθηκαν πολύ μεγάλες καταστροφές και αλλοιώθηκε ο γύρω απ’ αυτήν χώρος. Το 1983 τα έργα σταμάτησαν.

Απαντήσεις σε πολλά από τα ερωτήματα για το τι έγινε όλα αυτά τα χρόνια στην περιοχή έδωσε ο ερευνητής Γιώργος Μπαλάνος, με το βιβλίο του «Το Αίνιγμα της Πεντέλης» (1982).

Τον Αύγουστο του 1990, με την κυβέρνηση Μητσοτάκη στην εξουσία, οι εργασίες ξεκινούν εκ νέου! Ωστόσο, αυτή τη φορά η αντίδραση του Τύπου είναι έντονη, με πρωτοπόρο το «Έθνος», ενώ διάφοροι – σχετικοί και άσχετοι – που κατακλύζουν τον χώρο σε καθημερινή βάση, οδήγησαν τους αρμόδιους να σταματήσουν πολύ σύντομα τα έργα.

Φυσικά, από το όλο σκηνικό δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τα UFO!

Γράφει σχετικά ο συγγραφέας-ερευνητής Σωκράτης Αικατερινίδης το 1988:

«… Στην Πεντέλη, εκτός από συχνές εμφανίσεις (εννοεί UFO), έχουν συμβεί και άλλα παράδοξα φαινόμενα, ηλεκτρομαγνητικά, μαγνητικές δίνες και ο δρόμος με την «αρνητική βαρύτητα». Στην ίδια περιοχή υπάρχει η σπηλιά του Νταβέλη, στην οποία συμβαίνουν πολλά παράξενα, όπως απώλεια μνήμης, λανθασμένες ενδείξεις οργάνων, αντικείμενα που δεν έπρεπε να βρίσκονται εκεί, ενώ μάρτυρας ενός περιστατικού με εμφάνιση ενός αλλόκοτου όντος, υπήρξε κορυφαίος πολιτικός, πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας και μετέπειτα αρχηγός κόμματος». (Αναφέρεται προφανώς στον αείμνηστο Ευάγγελο Αβέρωφ-Τοσίτσα.)

Μετά το 1990 η σπηλιά συνδέθηκε με μυστικιστικές τελετές (μέχρι και οι σατανιστές της Παλλήνης λέγεται ότι τη χρησιμοποιούσαν για τη μακάβρια δράση τους).

Ήδη από πολύ παλιά, οι ξυλοκόποι και οι μελισσοκόμοι της Πεντέλης διηγούνταν παράξενες ιστορίες: αλλόκοτες μουσικές, εμφανίσεις αγγέλων και φαντασμάτων.

Στα νεότερα χρόνια είναι συχνές οι αναφορές από τους κατοίκους της περιοχής για παράξενα φώτα στον ουρανό, μυστηριώδεις ήχους κλπ. Μέσα στη σπηλιά του Νταβέλη υπάρχουν μεγάλες ανωμαλίες στο μαγνητικό πεδίο. Φακοί αναβοσβήνουν χωρίς λόγο ή ανάβουν χωρίς μπαταρίες, τα διάφορα όργανα μετρήσεων δείχνουν… εξωφρενικά νούμερα, οι επισκέπτες της παρουσιάζουν κενά μνήμης, κρίσεις πανικού κ.ά. Προφανώς κάτι δεν πάει καλά εκεί…

Υπάρχουν βέβαια και φήμες που θέλουν τη σπηλιά να επικοινωνεί μέσω στοών με το Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας (στην οποία «χρεώνονται» ερωτικές σχέσεις με τον Νταβέλη, κάτι που όμως χρονικά δεν «στέκει») ή ακόμα και την Αθήνα. Η πίστη ότι κάπου εκεί ο περιβόητος λήσταρχος είχε κρύψει τον θησαυρό του (;) οδήγησαν πολλούς σε λαθρανασκαφές, χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Κλείνοντας αυτό το αφιέρωμα, να προσθέσουμε ότι το 1977 στο τότε ΕΙΡΤ επρόκειτο να προβληθεί μια εκπομπή για τα μυστήρια της σπηλιάς. Η εκπομπή δεν προβλήθηκε ποτέ και λίγο μετά ξεκίνησαν τα έργα που αναφέραμε. Όπως και να ‘χει το πράγμα, φαίνεται ότι κάποια μυστήρια πράγματα συμβαίνουν στη σπηλιά του Νταβέλη. Ίσως το Πεντελικό Όρος κρύβει κάποια μυστικά που αρνείται πεισματικά να αποκαλύψει. Ελπίζουμε με το άρθρο αυτό να μην σας τρομάξαμε, αλλά να «προσφέραμε» κάποιες καινούργιες γνώσεις σε όσες και όσους το διαβάσατε…

Οι κανίβαλοι μοναχοί του Βαρανάσι: Τρέφονται από την ανθρώπινη σάρκα, πίνουν από κρανία και ζουν ανάμεσα στους νεκρούς

Προκαλούν φόβο σε όλη την Ινδία, οι εξόριστοι μοναχοί Aghori που μένουν κοντά στα νεκροταφεία και σε χώρους αποτέφρωσης, σε αναζήτηση πνευματικής φώτισης.

Εμφανίζονται με βαμμένα πρόσωπα και χάντρες γύρω από το λαιμό τους, και τρώνε ανθρώπινη σάρκα ως μέρος των τελετουργιών τους.

Οι Aghoris αφήνουν τα πτώματά τους να επιπλέουν για πέντε ημέρες στο Γάγγη και επιπλέον, πίνουν από ανθρώπινα κρανία, μασούν κεφάλια ζωντανών ζώων και διαλογίζονται πάνω από πτώματα.

Ισχυρίζονται μάλιστα ότι μπορούν να προβλέψουν το μέλλον, να περπατήσουν στο νερό και να κάνουν κακές προφητείες. Χρησιμοποιούν ένα συνδυασμό μαριχουάνας, αλκοόλ και διαλογισμού που τους βοηθά να φτάσουν σε μια κατάσταση απόλυτης επίγνωσης και εγγύτητας στο θεό Shiva.

Ζουν κοντά στα νεκροταφεία της χώρα;, εκεί όπου πιστεύεται ότι ζούσε ο Shiva και η θεά Kali Ma.

Εντοπίζουν τις ρίζες τους τον 17ο αιώνα, στον Baba Kinaram, ο οποίος λέγεται ότι έζησε μέχρι την ηλικία των 170.

Αν και η θρησκεία τους θεωρείται μια αίρεση του Ινδουισμού, οι υπόλοιποι κάτοικοι της Ινδίας τους φοβούνται, και τους κρατούν στο κοινωνικό περιθώριο.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ: dailymail.co.ukdailymail.co.uk