Η Φιλική Εταιρεία

Η Φιλική Εταιρεία ιδρύθηκε από τον Σκουφά , τον Τσακάλωφ και τον Ξάνθο οι οποίοι ήταν τέκτονες ( μασόνοι ).
Η Εταιρεία αποτελείτο από 7 τάξεις, των Βλαμηδων ή αδελφοποιτων, των Συστημενων , των Ιερέων, των Ποιμένων, των Αρχιποιμενων, των Αφιερωμένων, και τέλος των Αρχηγών των Αφιερωμένων.
Στη πρώτη τάξη των Βλαμηδων ή αδελφοποιτων έπρεπε οι κατηχούμενοι να αποδεχθεί την αδελφοποίηση όλων των Ελλήνων. Η αδελφοποίηση ως Τέτη ήταν παλιό Ελληνικό έθιμο που το σεβόταν και οι Τούρκοι. Στη Στερεά Ελλάδα γίνονταν αδελφοποιήσεις ανάμεσα σε Ρωμιούς και Μουσουλμάνους, στην Μακεδονία ελέγοντο Μπρατιμοι. Οι Αλβανοί λέγονταν Βλαμηδες όπου από εκεί προήλθε και η ονομασία της κατώτατης τάξης των Φιλικών. Ο κατηχουμενος επερνε όρκο πάνω στο Ευαγγέλιο και επαναλάμβανε 3 φορές τον όρκο.

Στη 2η τάξη οι Συστημενοι έφεραν έγγραφο που ονομάζονταν συστατικό των ιερέων. Αυτό το έγγραφο είχε το σημείο του σταυρού και μια ανεστραμμενη ημισέληνο που συμβόλιζε τη πτώση της Οθωμανικής αυτοκράτοριας. Ο συστημένος ορκίζονταν να μισεί τον εχθρό της πατρίδας και να πολεμήσει για αυτήν.

Η 3η τάξη ήταν ανώτερα τάξη της Εταιρείας. Ελέγοντο ιερείς ενώ δεν ήταν κληρικοί. Ο συστημένος υποβάλλονταν σε μακρά ψυχολογική εξέταση που λέγονταν εξομολόγηση. Ο συστημένος έπρεπε να αποκοπεί από όλους τους φίλους και συγγενείς και να προσκολληθεί στην Εταιρεία για να γίνει ιερέας. Στη δεύτερη συνάντηση ο Συστημένος έρχονταν το βράδυ με ένα κίτρινο κερί και θα έμενε όλη μέρα μόνος σε ένα δωμάτιο χωρίς να μιλήσει και χωρίς σοβαρή εργασία. Εκεί ορκίζονταν στο όνομα της Αλήθειας,της Δικαιοσύνης και του Υπέρτατου Όντος και ότι ήταν έτοιμος να θυσιαστεί. Η μύηση συνεχίζονταν και τη τρίτη μέρα. Ο κατηχητής τοποθετούσε μια εικόνα πάνω σε ένα τραπέζι και άφηνε το κίτρινο κερί ενώ άναβε λευκά κεριά. Και ρωτουνταν αν ήθελε να γίνει ιερέας.Αν έλεγε ναι τότε άναβαν και το κίτρινο κερί και τον έδεναν με όρκο.

Οι ποιμένες τώρα ήταν ανώτεροι βαθμοί στην Εταιρεία και οι Αρχιποιμενες ανώτεροι των Ποιμένων. Οι αφιερωμένοι είχαν ιδιαίτερο όρκο. Αλλά ο όρκος των Ιερέων περιείχε ζωηροτερες εκφράσεις. Όπως ότι ορκίζεται ενώπιον του αληθινού Θεού οικειοθελώς.Οτι θα είναι πιστός στην Εταιρεία για πάντα. Να μην φανερώνει το παραμικρό σε κανέναν. Να μην γίνει μέλος σε άλλη Εταιρεία και να μην έχει κανένα δεσμό. Να έχει μίσος αδιάλλακτο εναντίον των τυραυ της πατρίδας,των οπαδών και των ομοφρονων με αυτούς.
.
.
Να προσέχει την διαγωγή του και να είναι ενάρετος. Να έχει ευλάβεια στην θρησκεία του χωρίς να καταφρονεί άλλες. Να συντρέχει τον ασθενή, τον δυστυχή και τον αδύνατο. Να σέβεται ώρα έθιμα, τα κριτήρια και τους διοικητές του τόπου στον οποίο διατριβει.

Οι 3 Αλεξανδροι

Ενώ ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ετοίμαζε τον αγώνα ενάντια στους Οθωμανούς αφού πρώτα είχε παραιτηθεί από τον αυτοκρατορικό στρατό της Ρωσίας, ο Ρώσος ποιητής Αλέξανδρος Πούσκιν ενώ βρισκόταν στο Κισνοβ έγραφε προς τον φίλο του Δαβιδωρ : ‘ Σπουδαίο ζήτημα. Τι θα πράξει η Ρωσία; Θα καταλαβωμεν την Μαλδαυιαν και την Βλαχιαν υπό το πρόσχημα ειρηνικών μεσιτών, θα διελθωμεν τον Δούναβιν ως Πρόμαχοι των Ελλήνων και εχθροί των εχθρών τους; Εις περίστασιν θα σε ειδοποιήσω. ‘
Και ενώ ο Πούσκιν έγραφε αυτά ο Τσάρος Αλέξανδρος διέταξε:
‘ 1ον. Ο πρίγκιψ Υψηλάντης αποβάλλεται της υπηρεσίας της Ρωσίας.
2ον. Να γνωστοποιηθεί εις αυτόν ότι ο Μεγαλειοτατος Αυτοκράτωρ αποδοκιμάζει επίσημος την επιχείρηση του και ότι εις υποστιρηξιν αυτής ουδεμίαν έπρεπε ποτέ να ελπίζει βοήθεια της Ρωσίας.
3ον. Να σταλούν ρηται διαταγάς προς τον κομιτα Βιτγκενστάιν, γενικό αρχηγό των επί του Προυθου και εν Βεσσαραβια ρωσικών στρατευμάτων, όπως τηρεί αυστηρότατη ουδετερότητα και αμεροληψία, ως προς τας εκραγεισας εντός των ηγεμονιών ταραχας.
4ον. Να κοινοποιηθούν άι αποφάσεις αυται εις τον εν Κωνσταντινούπολει πρεσβυν της Ρωσίας, για να τας γνωστοποίηση εις την Υψηλήν Πύλην. ‘

Ο Κολοκοτρώνης στον Βρετανικό στρατό

Πριν την επανάσταση του 1821 ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης υπηρέτησε στον Αγγλικό στρατό στα Επτάνησα υπό τις διαταγές του Βρετανού συνταγματάρχη Τζωρτζ. Εκεί έμαθε τις δομές, την οργάνωση ενός τακτικού στρατού καθώς και την τέχνη του σπαθιού. Κατά τον πόλεμο μεταξύ των Άγγλων και των Γάλλων, Άγγλοι πολιόρκησαν την Λευκάδα όπου ήταν υπό Γαλλικής κατοχής. Και στους δύο στρατούς υπηρετούσαν Ρωμιοί. Και οι δύο στρατοί έβαζαν τους Ρωμιούς στη πρώτη γραμμή έτσι ώστε στη πρώτη ομοβροντία από τα πυρά να σκοτωθούν αυτοί πρώτοι. Ο Κολοκοτρώνης ο οποίος ήταν στις γραμμές των Βρετανών και βρίσκονταν με τους άντρες του στη πρώτη γραμμή, είχε άλλα σχέδια.
Ο Κολοκοτρώνης έφερε τους άντρες του κοντά στα τείχη σε έναν στίχο, ενώ πίσω ακολουθούσαν οι Βρετανοί. Οι στρατιωτικές τακτικές τις εποχής επιτάσσουν οι άντρες να μη σπάσουν τις γραμμές τους και σαν τείχος κινούμενος να συνεχίσει μπροστά. Ο Κολοκοτρώνης μόλις είδε τους εχθρούς να γεμίζουν σταμάτησε τους άντρες του και μόλις άκουσε την διαταγή των εχθρών του για να βάλουν , διέταξε τους άντρες του να καλυφθούν στο έδαφος. Αυτό είχε το αποτέλεσμα να σκοτωθούν οι Βρετανοί στρατιώτες που ήταν στο δεύτερο στίχο ενώ οι Ρωμιοί έχασαν ελάχιστους. Αμέσως ο Κολοκοτρώνης διέταξε επίθεση με σπαθιά και οι άντρες του σαλτατανε τον τείχος. Την μάχη την κέρδισαν οι Βρετανοί.
Μετά την νίκη ο Κολοκοτρώνης πέρασε στρατοδικείο από τους Βρετανούς γιατί δεν υπάκουσε τις διαταγές. Ο Κολοκοτρώνης αθωώθηκε γιατί στην απολογία του είπε πως δεν μπορούσαμε να υπακούσουμε τις διαταγές σας γιατί εμείς οι Ρωμιοί με αυτό τον τρόπο πολεμάμε για αιώνες.

Ο καθαγιασμός της επαναστατικής σημαίας

 

Ο καθαγιασμός της επαναστατικής σημαίας έγινε την 26ην Φεβρουαρίου στην εκκλησία ωρών Τριών Ιεραρχών , ιερουργουντος του Μητροπολίτου Ιασίου Βενιαμίν. Ο ιεράρχης χωρίς να προσκληθεί έσπευσε στην εκκλησία για την εκτέλεση του ιερού καθήκοντος.
Ο πρίγκιπας Υψηλάντης στάθηκε παρά τον μητροπολιτικό θρόνο. Πάνω σε ένα μικρό έπιπλο ήταν τοποθετημένο το ξίφος του.
Όταν ο μητροπολίτης ανεφωνησε τη περικοπή του χαλκού του Δαβίδ: ‘ Περιζωσε στην ρομφαία σου…’ πήρε το ξίφος και το έδεσε εις τη ζώνη του πρίγκιπα. Το πληθωρικό των στρατιωτών και των μη καταγεντων ακόμη εθελοντών ανευφημησε ενθουσιωδώς. Τότε υψώθηκε η σημαία. Έφερε επί της μιας επιφάνειας τον σταυρό και την εικόνα του Αγίου Κωνσταντίνου και Αγίας Ελένης με τη φράση ‘Εν τούτω Νίκα’ και από την άλλη το σύμβολο του φοίνικα με την επιγραφή ‘Εκ της στακτης μου αναγεννωμαι ‘.
Ο Υψηλάντης ξιφουλκισε και ενώ εκρατουσε το ξιφος απηγγελθη ο όρκος υπέρ της ελευθερίας.
Ο στρατός του του Υψηλάντη ήταν η πρώτη μοίρα είχε τον αρχιστράτηγο Νικόλαο Υψηλάντη και στελεχωνονταν από 1930 άντρες, ήταν η χιλιαρχια του Ορφανού με 300, ο λόχος του Γκίκα με 50 άντρες και ο λόχος των Σκλαβουνων , σωματοφυλάκων του αρχιστράτηγου με 60 άντρες.
Η δεύτερη μοίρα ήταν υπό του Γεωργίου Υψηλάντη και αποτελούνταν από τους άντρες του ταγματάρχη Καραβιαν με 350 άντρες, τη χιλιαρχια του Ιωάννου Κολοκοτρώνη με 275 , η χιλιαρχια του Βασιλείου Μπαρλα με 350 , τον λόχο Μιχαήλ με 180 άντρες, 70 Ουλανους του Γαρνοφσκυ και 50 φύλακες του Καντακουζηνού. Κατήρτισε τους ανεξάρτητους λόχους του Μάνου με 150 ανδρες, του Κώστα Βαλτινού με 60, του Καλογιάννη με 100, και μια ύλη ιππικού από 260 άντρες έχοντας στολή και εξοπλισμό Κοζάκων. Το σώμα του Γιωργάκη Ολύμπιου που ήταν μικρό από 1500 Ρωμιούς και Αρναουτες ( Αλβανούς ) , το σώμα του Σάββα με 1020 Αρναουτες ( Αλβανούς ). Οι νέοι σπουδαστές που θα στελεχώσουν τον Ιερό Λόχο με 400 άνδρες. Το σώμα του Βλαδιμηρεσκου με 6000 Πανδουρους.

6 Απριλίου 1453 ο Τούρκος Σουλτάνος φτάνει στην Κωνσταντινούπολη

 

‘Στις 6 Απριλίου 1453 ο Τούρκος Σουλτάνος φτάνει με τους μισούς του άντρες σε απόσταση ενός μιλίου από τα χερσαία τείχη.
Ο γαληνοτατος αυτοκράτορας βγήκε από το Ιερό Παλατιο και πήγε να επιθεωρήσει τα χερσαία τείχη σε μια πύλη που ονομάζονταν Χαρισια και ήταν από όλες τις πύλες της ξηράς η πιο ανίσχυρη. Μέγα μέρος από τους ευγενείς και τους ιππότες του τον συνόδεψαν και προσπαθούσαν να τον παρηγορήσουν, αλλά εκείνος στέκονταν άφοβος, βλέποντας τον εχθρό του που περίμενε να κηρύξει επίθεση μέρα με την μέρα.
Την ίδια μέρα ο άρχοντας Ιερώνυμος Μινοτος βαιλος των Βενετών έφυγε από το παλάτι του και πήγε στο Ιερό Παλάτιο για να καθίσει γιατί ήταν κοντά στα χερσαία τείχη κι από εκεί θα μπορούσε να παρακολουθεί τις κινήσεις του εχθρού. Επειδή κανείς άλλος δεν μπορούσε να μπει στο Ιερό Παλάτιο, πόλοι Βενετοί έμποροι και ευγενείς μαζεύτηκαν έξω από από αυτό για να ενθαρρύνουν τον Βαιλο να υπερασπιστεί την Πόλη.
Την ίδια μέρα ο Μέγας Δούκας, που ήταν ο πιο ισχυρός άνδρας της Πόλης μετά τον αυτοκράτορα, ανέλαβε την φρούρηση της ακτής από τη πλευρά του λιμένα και είχε μαζί του 100 Ρωμαίους ιππότες με πολεμικά άλογα που τους κρατούσε στην Πόλη για να επέμβει αν χρειαζόταν ανάγκη.
Την ίδια μέρα οι ορθόδοξοι καλόγεροι ανέλαβαν την φρούρηση για ένα περίπου μίλι της διαδρομής των τειχών από την πλευρά της θάλασσας.
Ο Τούρκος Δοργανος δε, που βρίσκονταν ως μισθοφόρος του αυτοκράτορα στην Κωνσταντινούπολη, είχε αναλάβει την φρούρηση μιας από της περιοχές της ξηράς από τη πλευρά της θάλασσας με τους Τούρκους του,που ήταν μισθοφόροι και είχαν εξεγερθεί εναντίον του Σουλτάνου από πιο πριν. Έτσι τα καίρια σημεία της Πόλης ,είχαν αναλάβει να τα φρουρούν όλα τα ισχυρά πρόσωπα της Κωνσταντινούπολης και περισσότερο από όλα το Κυνηγιον, στο οποίο είχε τοποθετηθεί ισχυρή φρουρά.
Την ίδια μέρα ο αυτοκράτορας διέταξε να ριχτούν στη μάχη 3γαλερες από την Τανα και 2 ελαφριές. Αφού έφυγαν από το αγκυροβόλιο πήγαν και οι 5 μαζί και αποβίβασαν στο Κυνηγιον όλο το πλήρωμα τους. Τα πληρώματα ήταν 1000 άντρες που κατέβηκαν με στρατιωτική παράταξη. Ο κάθε ένας από τους κυρίους των γαλερων, πήγαινε μπροστά με τη σημαία του και με τη συνοδεία του πληρώματος της γαλέρας του, αλλά πιο μπροστά από αυτούς πήγαιναν οι καπετάνιοι. Παρουσιάστηκαν στον αυτοκράτορα και αυτός τότε τους διέταξε να κάνουν τον γύρο των χερσαίων τειχών για να δείξουν στους Τούρκους πόσο καλά εξοπλισμένοι είναι και ότι υπήρχαν στη Πόλη πολλά στρατεύματα. Το θέαμα αυτό ήταν πολύ ενθαρρυντικό για τους κατοίκους της Πόλης και παραξένεψε τον εχθρό. ‘

Το χρονικό της πολιορκίας της Κωνσταντινούπολης, του Νικολό Βάρβαρο